بررسي نظريه هاي نجات و مباني باورداشت امام مهدي (عج)
مشخصات كتاب
نويسنده:محمد مطيع الرحمن
ناشر: محمد مطيع الرحمن
مقدمه
نگارش اين مقاله بر اساس گردآوري آموزه هاي موثق موجود در آثار مرتبط تازه منتشره و نيز مبتني بر بررسي و پژوهش مي باشد. هرچند از جهت يافتن كتاب هاي تحقيقي در اين زمينه براي شيعيان بنگلادش محدوديّت وجود دارد.جهت كار آمدي، اين موضوع: «بررسي نظريه هاي نجات و مباني مهدويت» در دو بخش مطرح مي شود:
مباني باورداشت امام مهدي (مهدويت)
اشاره
اعتقاد به امام مهدي (عج) يا مهدويت، يعني حكومتش و ساير مطالب مرتبط، بر موضوع جانشيني «امام علي اميرالمؤمنين» (عليه السلام) مبتني است. دانشمندان صاحب نظر در بحث مهدويّت، بر اين باورند كه اعتقاد به امامت و تعيّن امامت امام دوازدهم در حضرت مهدي (عج) مبتني بر متون ديني و نيز حقايق تاريخي است. قرآن، احاديث پيامبر و امامان معصوم و حقايق تاريخي، نظريه ي مهدويت را بر مبنايي استوار پي مي نهند. جهت پرداختن به وجوه گوناگون اين نظريه، در ابتدا به ابعاد نظريه در متون ديني و حقايق تاريخي، به اختصار اشاره مي شود.
معني واژه مهدي
«جاسم م. حسين» معني كلمه ي «مهدي» را در اثرش: «غيبت امام دوازدهم» تبيين مي كند. لغت «مهدي» كه به معني «شخص هدايت شده توسط خدا» است مجهول از فعل «هدي» به معني «هدايت كردن» مي باشد. «هادي» آن واژه اي كه دوبار در قرآن استعمال شده است، صفت فاعلي از همين بُن، و به معني «راهنما» است:اولين آيه مي فرمايد:... انّ الله لَهادِ الّذين آمنوا الي صراط مستقيم [1] ; خدا كساني را كه ايمان آورده اند به راه راست هدايت مي كند. [2] .و دومين آيه:...كفي بربّك هادياً و نصيراً [3] ; پروردگار تو براي راهنمايي و ياري تو كافي است.در كاربرد قرآني، هشت صورت از همين بُن، «اهتدي»: «هدايت را براي خويش پذيرفت»، دقيقاً به عنوان معني مطاوعي استعمال شده است كه وجه وصفي آن «مُهتدي» است.انساني كه از سوي خدا هدايت شده است، هدايت يافته ي صرف نيست بلكه خود نيز به صورتي دل آگاهانه يا عقلي، پذيراي هدايت الهي است. در اين صورت وي